dinsdag 11 november 2014

Het scheiden van onderwijs voor jongens en meisjes is geen goed idee

Het is een alom bekende stelling: jongens zijn beter in wiskunde, meisjes zijn beter in talen. Heel veel mensen zeggen dit, en er lijkt ook waarheid in te zitten. Dit heeft ertoe geleid dat sommige mensen gescheiden lessen voor jongens en meisjes willen, zodat er beter aan de wensen van beide geslachten kan worden voldaan. Maar ik geloof niet dat dit een goed idee is. Er zouden meer problemen ontstaan dan worden opgelost. Als gescheiden onderwijs voor jongens en meisjes ingevoerd zou worden, zouden de volgende problemen zich voordoen:
- Het is moeilijk om een grens te trekken.
- De nieuwe inzichten van de neuropsychologie kunnen niet op iedereen worden toegepast.
- De sociale ontwikkeling van de leerlingen ondervindt schade.

Als je gescheiden klassen gaat creëren, is er een belangrijk probleem wat goed onderzocht moet worden: waar trekken we de grens? Hiermee bedoel ik: welke lessen moet je wel gescheiden, en welke niet? Wat er in vrijwel elk artikel over dit onderwerp wordt gezegd, is dat jongens beter zijn in wiskunde en meisjes beter in taal. Wat dat betreft zijn er wel logische scheidingen te maken: aparte wiskunde klassen en aparte taal klassen. Maar dan heb je nog vakken als scheikunde, of maatschappijleer. Bij scheikunde komt soms wel wiskunde kijken, en dit kan ook moeilijke wiskunde zijn. Maar het vak rust niet geheel daarop. Er zijn ook scheikundige onderwerpen die om inzicht draaien. En dat inzicht is niet bepaald door wiskunde of taal. Dus als een van de twee vakken een klein beetje in het voordeel is, wat moet je dan doen? Ook deze vakken volledig scheiden, of niet scheiden, of gedeeltelijk scheiden? En stel dat het gedeeltelijk gescheiden wordt, hoeveel ga je dan scheiden? Niet elk wiskundig gericht hoofdstuk is even ingewikkeld, en niet iedereen heeft een even grote wiskundige achterstand. Maatschappijleer is hetzelfde geval: bij dit vak moet je veel schrijven en meningen geven. Hierin zouden meisjes zich beter kunnen uiten. Maar ook hier is er weer inzicht nodig: in dit geval in politieke systemen, overheden, en het oplossen van maatschappelijke problemen. Er is dus weer een kleine neiging naar een van de twee vakken. Bepalen waar de scheidingsgrens ligt ,dat gaat een groot probleem vormen.

Ook een belangrijk probleem, wat ik al kort vermeld heb in de vorige alinea, is het bepalen van de grootheid van de achterstand. Of bepalen of deze achterstand überhaupt bestaat bij bepaalde leerlingen. Niet elke mens is hetzelfde, dus bij ieder kind is de achterstand anders. De resultaten van de neuropsychologische onderzoeken zijn dus niet op iedereen van toepassing. Dit kan verschillende vormen aannemen: achterstanden die klein genoeg zijn om in een normale klas te kunnen overbruggen, praktisch geen achterstand, of juist een omgekeerde achterstand, bijvoorbeeld jongens met een wiskundeachterstand. Leerlingen die zo'n achterstand hebben die afwijkt van het gemiddelde beeld, vormen dus een groot probleem in dit systeem. Het scheiden van klassen op basis van het geslacht lost wellicht bij sommige mensen het probleem op, maar lang niet bij iedereen. Op welk gebied een leerling een achterstand heeft, is afhankelijk van veel meer dingen: opvoeding, aandacht, leervaardigheid, misschien zelfs afkomst. Wat je dus eigenlijk ook kan zeggen: een scheiding op basis van geslacht is te kort door de bocht. Er moet naar veel meer factoren gekeken worden, en dan wordt het algauw een heel complex en langdurig proces om goede klassen in elkaar te zetten.

En dan het punt wat misschien wel het belangrijkst is: het scheiden van jongens en meisjes in het onderwijs kan schadelijk zijn voor hun sociale ontwikkeling. Het primaire doel van het onderwijs is om kinderen alle kennis te verschaffen die ze later in hun leven nodig hebben. Maar een minstens zo belangrijk doel wat ook daar plaats vind, is het leren omgaan met andere mensen. En het verschil tussen jongens en meisjes is vrij groot. Dus het is belangrijk om kinderen hier zo veel mogelijk aan te laten wennen. En als je de klassen gaat scheiden in jongensklassen en meisjesklassen, verhinder je deze ontwikkeling. Ook als je geen volledige scheiding van de geslachten invoert, verminder je de tijd en gelegenheid voor de leerlingen om zich onderling sociaal te ontwikkelen. En, zoals ook in een aantal artikelen is gezegd, kunnen leerlingen van de twee verschillenden geslachten elkaar ook helpen om beter te worden in een vak. Meisjes, bijvoorbeeld, kunnen hun taalvaardigheid overbrengen op jongens, door simpelweg met ze te praten. Dit verhinder je dan ook. Dus als je jongens en meisjes gaat scheiden in het onderwijs, heeft dit een negatieve invloed op hun onderlinge ontwikkeling.

Maar hoe zit het dan met de belangrijkste reden om gescheiden onderwijs wel in te voeren? Er wordt door voorstanders gezegd dat er zo meer gericht onderwijs kan worden gegeven. Is dat dan niet zo? Dat zou best kunnen, maar er zijn al oplossingen aanwezig om leerlingen van kennisachterstanden af te helpen: bijlessen. Deze komen in allerlei vormen: bijlessen in groepen, privébijlessen, online bijlessen. Deze helpen ook al om kennisachterstanden bij te werken, en alle andere problemen zijn niet aan de orde. Er is geen scheidingsprobleem, voor iedere leerling is er wel een geschikte methode (vooral bij privébijlessen) en er is geen vermindering van contact met medeleerlingen. De voordelen van gescheiden lessen wegen niet op tegen de nadelen. Bovendien kan een goede leraar leerlingen die moeite hebben met een stuk stof deze stof nog op een andere manier uitleggen.


Dus: gescheiden lessen voor jongens en meisjes vind ik geen goed idee. Er ontstaan meer problemen dan het oplost, en er zijn bovendien al andere oplossingen die prima werken. De voordelen van gescheiden lessen wegen niet op tegen de nadelen.

woensdag 1 oktober 2014

Betoog

Het komt maar al te vaak voor: leerlingen beginnen met het nieuwe schooljaar en ontdekken dat ze een docent of meerdere docenten krijgen, die ze niet leuk vinden of met wie ze niet kunnen werken. Ze menen dat ze dankzij deze persoon het jaar niet zullen halen, omdat ze hem of haar niet begrijpen. Maar andere leerlingen vinden deze docent juist geweldig. Want bij hem/haar presteren zij altijd goed. Maar zij hebben juist weer een andere docent. Deze situaties veroorzaken veel ongelukkigheid en problemen onder leerlingen, en dit moet vermeden worden.
Dit probleem is simpel aan te pakken: laat de leerlingen zelf hun docenten kiezen. Dit lost veel problemen op. Zo komen leerlingen immers terecht bij docenten die ze prettig vinden, omdat ze hun manier van uitleggen prettig vinden, of omdat ze goed kunnen discussiëren over het lesonderwerp met de docent. Het varieert per leerling wat hij/zij nodig heeft in een docent. En op deze manier kan aan deze behoeften worden voldaan. Dit levert betere resultaten op.
Bovendien kunnen leerlingen ook zelf hun school kiezen. Hiermee kiezen ze wat voor soort onderwijs ze krijgen, en uit bepaalde docenten kiezen is eigenlijk hetzelfde. Niet elke docent geeft namelijk op dezelfde manier les, net zoals je niet op elke school hetzelfde krijgt aangeleerd. Het is dus eigenlijk voor de hand liggend dat leerlingen hierover ook kunnen beslissen.
Een ander bijkomend voordeel voor zowel de leerlingen als de school, is dat er duidelijk wordt welke docenten wel goed zijn of niet goed zijn. In het eerste schooljaar weten nieuwe leerlingen uiteraard nog niet wie goed is en wie niet, dus dan zijn keuzes nog vrij willekeurig. Maar dat wordt al gauw duidelijk voor ze. Als bepaalde docenten in hogere leerjaren nauwelijks of niet meer gekozen worden, kan dit een teken zijn dat diens lesmethode niet deugt. Als dit blijkt te kloppen, kan er gezocht worden naar een vervangende docent bij wie wel goede resultaten worden behaald. Dit is wellicht hard tegenover minder goede leraren, maar goede onderwijskwaliteit gaat voor.
Ook een belangrijk argument: leerlingen vinden dit idee fantastisch. Want door leuke docenten te kiezen, hebben zij een leukere schooltijd. En school draait uiteindelijk om de leerlingen, dus hun belangen en verlangens moeten voorop gesteld worden. En leuke lessen zijn natuurlijk belangrijk voor ze.

zondag 21 september 2014

Motivatiebrief

Rotaryclub Gorinchem
Grote Haarsekade 8
4205 VG, Gorinchem
0183-631417
info@rotaryclubgorinchem.nl

Nelson Waakop Reijers
Straat 16
4201 AJ, Gorinchem
0183-192837
06-12345678
nelson@mail.com

Gorinchem, 21 september 2014

Betreft: naar school in het buitenland.

Geachte meneer/mevrouw,

Ik ben Nelson Waakop Reijers. Ik heb gelezen dat u met uw club de gelegenheid biedt om een jaar in het buitenland naar school te gaan. Ik ben zeer geïnteresseerd om hier aan deel te nemen, en ik zie mijzelf ook als een geschikte deelnemer. De redenen hiervoor behandel ik hieronder een voor een.
Ik kan mij goed aanpassen aan nieuwe omstandigheden en omgevingen in het buitenland. Ik ben in de vierde klas van de middelbare school op uitwisseling naar Moskou geweest, en daar zijn veel dingen anders. Maaltijden, het formaat van een woning en het openbaar vervoersysteem zijn hiervan een paar voorbeelden. Ik ontdekte al gauw dat het mij niet veel moeite kostte om me aan te passen aan deze omstandigheden, terwijl ik bij anderen zag dat dat hen moeilijker afging. Bijvoorbeeld: elke maaltijd die daar gegeten wordt, is een warme maaltijd. Ontbijt, middageten en avondeten, alles is warm. Anderen hadden hier echt een probleem mee, terwijl ik het probleem überhaupt niet inzag. Als ik een jaar in het buitenland zal verblijven, zal deze vlugge aanpassing goed van pas komen.
Ik kan ook goed zelfstandig leven en dingen regelen. Al meerdere malen heb ik met mijn zus tijdelijk het gezag gekregen over het huis van mijn oom en tante, waar wij op hun katten moesten passen. Dat hield uiteraard ook in dat we zelf moesten koken, boodschappen doen, bedenken en regelen wat we gingen doen, enzovoort. Dit ging ons beide erg makkelijk af, dus ik heb het gevoel dat dit in het buitenland ook moet kunnen. Bovendien leer ik thuis al heel veel dingen zelf te doen. Schoonmaken, koken en andere huishoudelijke taken doe ik thuis regelmatig. Ook solliciteren voor (bij)baantjes is iets wat ik altijd zelf gedaan heb, en dit is over het algemeen ook goed gegaan. Dus dit zal voor mij in het buitenland ook geen groot obstakel zijn.
Ook belangrijk: ik ben erg goed in talen. Engels is een taal waar ik al vroeg mee in aanraking ben gekomen, en uit mezelf doe ik er ook veel mee: ik lees veel Engelse boeken en kijk films vaak in het Engels, ik volg veel Engelse websites op het internet en mijn ouders zijn niet anders. Van hen heb ik op jonge leeftijd al wat Engels geleerd. Zodoende is mijn Engels zeer goed. Op school heb ik nooit veel hoeven uitvoeren voor Engels omdat ik bijna alles al wist. Bovendien heb ik nog veel andere talen gehad op school, Duits, Frans, Latijn en Grieks wel te verstaan. En ook deze talen gaan mij goed af. Talen leren over het algemeen gaat bij mij erg vloeiend. En dit is in het buitenland uiteraard belangrijk.
En dan als laatste belangrijke reden: ik maak vlot sociale contacten. Ook weer tijdens de uitwisseling in Moskou, merkte ik al gauw dat ik zeer snel ontdekte welke mensen aardig waren en met wie ik goed kon opschieten. En die mensen vonden mij ook erg aardig, ze gingen vaak liever met mij om dan hun uitwisselingsstudent. Met een aantal van hen heb ik nog steeds contact. En ook in eigen land kan ik het goed met mensen vinden. Met bijna iedereen kan ik wel een gesprek aanknopen, en daarbij ook een beetje lachen. Dit is uiteraard ook belangrijk als je in een nieuwe, onbekende omgeving terecht komt met onbekende mensen.
Ik hoop u hierbij genoeg redenen te hebben gegeven om u te overtuigen dat ik een geschikte kandidaat ben. Hopelijk hoor ik snel van u, ik verheug me erop.

Hoogachtend,
Nelson

dinsdag 3 juni 2014

Klachtenbrief

Nelson Waakop Reijers
Potenweg 76
0666 TD, Goidschalxoord

Goidschalxoord, 3 juni

Museum van de Twintigste Eeuw
Krententuin 24
1621 DG Hoorn

Betreft: slecht voorbereid schooluitje

Geachte heer/mevrouw,

Op 30 mei 2014 ben ik met mijn klas een uitstapje gemaakt naar uw museum. Er was toentertijd een tentoonstelling over 50 jaar reclame, wat ons allemaal interessant leek. Vooral nadat we ons wat hadden ingelezen op uw website, waar al heel veel informatie te vinden was. 
Een onderdeel van ons uitje was een inleiding tot de tentoonstelling door een deskundige van uw museum, waarvoor we €75 hebben betaald. Deze inleiding was echter niet naar wens, aangezien het eigenlijk een herhaling was van alle informatie op de website. Daar is uiteraard niks aan. Bovendien had deze deskundige de inleiding rommelig voorbereid, waardoor ons plezier in de inleiding nog verder werd verminderd. Ik vind dit zeer teleurstellend. Eigenlijk heeft u dus geld gevangen voor een presentatie van informatie die toch al voor iedereen beschikbaar is, en die ook nog eens slecht gepresenteerd is.
Voor zoiets slechts is een betaling van €75 veel te veel. Hierom eisen wij deze € 75 terug. Van dit geld doen wij liever iets wat wel goed en leuk is, wij hopen dat u hier begrip voor heeft en dit bedrag ons teruggeeft.

Met vriendelijke groet, 

Nelson.


Excuses als je witte strepen achter de tekst ziet, dit gebeurde ineens en ik kan het niet veranderen.

maandag 19 mei 2014

Oproep: vertegenwoordig onze wensen!

Hallo medeleerlingen. Ik zit nu als enige leerling van school in de medezeggenschapsraad. Terwijl dit er officieel 5 horen te zijn. Ik vraag me sterk af hoe dit komt. Ik hoor regelmatig nog allerlei klachten van leerlingen in de gangen, en ik denk ook dat de inbreng van leerlingen belangrijk is bij het maken van beslissingen. We hebben uiteraard ook een schoolleiding om deze belangrijke beslissingen te nemen, maar zij kunnen niet exact weten wat wij willen. Willen wij wel dat er steeds meer ipadklassen komen? Willen wij wel dat onze school een begaafdheidsprofielschool wordt? Voor de meeste leerlingen kan ik wel een antwoord geven: nee! Van alle ipadklassers hoor ik negatieve feedback, afleiding tijdens de les en slechte cijfers als gevolg bijvoorbeeld, en ik heb ook nog van niemand gehoord dat hij/zij enthousiast is over onze transformatie naar begaafdheidsprofielschool.
 Maar de vraag is: wat willen wij dan wel? Ook hierop kan ik weer antwoord geven. Betere ventilatie op de vijfde verdieping bijvoorbeeld, en betere muzieklessen en -instrumenten. Dit zijn dingen waar ik veel klachten over hoor! Dit zijn dingen die wij gedaan willen krijgen! En er wordt niks aan gedaan!
 Ik doe mijn best om deze zaken aan te kaarten, maar in mijn eentje kan ik weinig uitrichten. Daarom vraag ik aan jullie allemaal om mij bij te staan in mijn strijd, om de belangen van leerlingen te vertegenwoordigen en realiseren. Voel jij je aangesproken? Stuur dan een bericht naar het e-mailadres onder deze brief. Ik reken op jullie, en ik verwacht vier van jullie binnenkort te zien bij de volgende bijeenkomst van de medezeggenschapsraad!


Nelsonius@qwertyuiop.va

dinsdag 7 januari 2014

System Of A Down @ Ziggo Dome

System Of A Down kreeg ons down on our knees.

Op 21 augustus 2013 ben ik in het Ziggo Dome in Amsterdam naar een concert van mijn favoriete band, System Of A Down, geweest. Dat is een metal/hardrock band uit Amerika. De bandleden zelf hebben echter een Armeense afkomst. Ze bestaan sinds 1994, en ze hebben vijf albums uitgebracht. Al die albums hebben Platina status gehaald, en drie albums hebben op nummers 1 gestaan in de Billboard top 200. In 2006 is de band uit elkaar gegaan, waarna de bandleden in een aantal andere bands heeft gespeeld. In 2011 is de band weer bij elkaar gekomen en aan een tour begonnen. Dit concert was onderdeel van die tour Aangezien dit de eerste show was van de band in Nederland sinds 2005, waren de verwachtingen hoog. En deze zijn meer dan waar gemaakt.




De band had een erg goede setlist samengesteld. In totaal zijn er 23 nummers gespeeld. Het nummer waarmee het concert begon was 'Aerials', een van de bekendste nummers van de band. Het is een langzamer nummer, maar ondanks dat toch een heel stevig nummer. De stemming was dan ook meteen goed gezet. Gedurende de rest van het concert heeft de bands nog een paar van hun bekendste nummers gespeeld, zoals 'Chop Suey!' en 'B.Y.O.B.', maar ze hebben ook een aantal nummers gekozen die bijna nooit live gespeeld zijn, zoals 'X' en 'DDevil'. Wat ook erg leuk was, was dat de band ook een paar heel moeilijke nummers heeft gespeeld, 'Question!' en 'I-E-A-I-A-I-O'. Hierdoor was ook te zien wat een getalenteerde band System Of A Down is. En aangezien het de verjaardag van de zanger was, heeft iedereen in de zaal met elkaar 'Happy Birthday' gezongen. Al deze dingen zorgden ervoor dat er een leuke en gevarieerde show is gegeven.
Het geluid bij het concert is ook erg goed geregeld. Van tevoren was ik bang dat de akoestiek misschien niet goed zou zijn, omdat deze zaal redelijk nieuw is en ik aan niemand kon vragen of de akoestiek goed was. Maar deze angst bleek volledig overbodig te zijn. De akoestiek was erg goed, en het volume van zowel het geheel en de individuele instrumenten waren erg goed. Vooral bij de zanger was dit erg fijn, aangezien hij heel opmerkelijke en interessante zangtechnieken gebruikt. Die kwamen nu erg goed uit.




De rest van het publiek was ook fantastisch. Zoals al gezegd is, waren er heel veel mensen aanwezig. Een groot deel daarvan was aardig dronken. Het feit dat er meerdere mensen van het personeel met reusachtige Heineken tanks op hun rug rondliepen waaruit je met consumptiemuntjes bier kon halen, heeft hier wel aan bijgedragen. Naarmate het concert vorderde, vloog hiervan steeds meer door de lucht. Maar ondanks dat bijna iedereen teveel drank op had, was iedereen ontzettend aardig en was er een geweldige stemming onder het hele publiek. Een man (die ook redelijk veel op had) bood ons zelfs aan om een foto van ons te maken en die de volgende dag naar mij te mailen. Dit is ook gebeurd. Ik en mijn vriend hebben ons ook in een moshpit begeven, en soort draaikolk van mensen waar iedereen tegen elkaar aanbeukt. Dit klinkt misschien onprettig, maar dat viel mee. Stilstaan in zo'n moshpit is veel moeilijker en pijnlijker, en omdat er alleen met de romp geduwd werd en niet geslagen of geschopt is er helemaal niks schadelijks aan. En het is stiekem wel leuk.
De zaal zelf was ook prima in orde. Er waren veel verschillende manieren om er te komen, met de auto of een aantal openbare voertuigen, zoals de trein, bus of metro. Het binnenlaten van mensen en checken van kaartjes verliep vlot, zodat we snel plaatsen konden zoeken. Ook werden er in de zaal oordopjes verkocht, wat handig is als je ze zelf vergeet, (zoals wij). En, zoals eerder gezegd, de akoestiek is erg goed. Het enige minpunt is dat er tijdens het concert alleen bier verkocht werd, en geen andere dranken. Maar dit verslechterde de kwaliteit van de show natuurlijk niet.
Dus, al met al was het een geweldig geslaagde show. Een goede band met goede setlist, in een goede zaal en met een goed publiek. Dit zijn de dingen die je nodig hebt voor een geweldige concertervaring, en die heb ik zeker gehad!


In deze tekst is de aspectenstructuur toegepast.

donderdag 31 oktober 2013

Москва

Een nieuwe vriendschap in 1 week.

Van 11 t/m 19 oktober ben ik op uitwisseling naar Moskou geweest. Dat was een geweldige ervaring, ik heb veel gezien en gedaan en erg veel geleerd. Dit waren veelal leuke en interessante dingen. Maar het leukste was, dat ik een goede vriendschap heb opgebouwd met mijn uitwisselingsstudent: Eleonora. Aangezien ik dat het leukste vond, zal ik hier over schrijven.

Het contact vooraf verliep helaas stroef. Ik kreeg haar gegevens en introductiebrief pas erg laat, en ik kreeg steeds erg weinig reacties op e-mails. Toen ik aankwam in Moskou, was ik dan ook lichtelijk bezorgd of ik wel direct iets zou kunnen vinden om over te praten. En dit was ook niet direct een succes. Bij de eerste ontmoeting bleek dat Eleonora (Elya in het kort) erg verlegen was, en dat haar Engels te wensen over liet. Bij de eerste avond heb ik kennis gemaakt met haar oma, moeder en zusje, maar het gesprek dreigde al gauw stil te vallen. Ik heb me gelukkig kunnen redden door wat te praten over foto's die ik had meegenomen en wat cadeaus uit Nederland te geven.
De tweede dag was er erg veel gelegenheid om te praten. Ik heb toen in totaal zo'n 7-8 uur in de bus naast haar gezeten, naar een historisch stadje buiten Moskou genaamd Pereslavl-Zalessky, of Переславль-Залесский. Ik ben toen niet stil geweest, ik heb haar veel vragen gesteld en vooral zelf veel verteld over van alles en nog wat. Haar verlegenheid verdween toen langzaam, dus praten werd steeds makkelijker. Ook de daaropvolgende dagen heb ik zoveel mogelijk geprobeerd te praten, wat steeds beter lukte. Dat kwam omdat we elkaar steeds beter leerden kennen en elkaar erg aardig vonden, en misschien nog belangrijker, ze begon duidelijk steeds beter Engels te praten. Dit was natuurlijk leuk om te horen. 

Dat de communicatie zo goed uitgepakt is, is natuurlijk leuk, maar nog belangrijker voor mij was de vraag: zou ik haar een aardig persoon vinden?
Hierop bleek het antwoord gelukkig ja te zijn. Dit werd langzaamaan steeds duidelijker. Het eerste wat we echt met z'n tweeën hebben gedaan, buiten het programma om, was een film kijken: Iron Man. Na wat nadenken besloten we die te gaan kijken op het internet. Dit was echter nog niet gemakkelijk, want het kostte aardig wat tijd om die film ergens te vinden. En toen dat eindelijk gelukt was, viel na een half uur de laptop uit wegens oververhitting. Lekker dan. Echt een succes was dit niet, maar het stukje dat we gezien hebben viel in de smaak bij Eleonora, en we hebben hard samengewerkt om het hele zaakje aan de praat te krijgen, dus we hebben wel echt wat samengedaan, en dat vond ik leuk. 
Verder hebben we samen nog veel andere leuke dingen samen gedaan: we zijn naar het circus geweest, hebben muziek geluisterd, een grappig stripboek van Simon the Cat gekeken, nog een film gekeken, en zelfs het maken van een powerpointpresentatie was leuk. We hadden erg veel interesses gemeen, zoals muzieksmaak, humor, films, en we hebben vaak met vereende krachten haar zusje de kamer uit moeten werken. Dat alles was echt heel leuk, niks van de uitwisseling kon daar aan tippen.
En toen uiteindelijk het afscheid kwam, viel het eigenlijk wel zwaar. Ik wilde nog lang niet weg, daarvoor had ik het veel te leuk. Ik kende haar net echt goed, en ik begon me net thuis te voelen. Maar langer blijven kon toch echt niet. En dit wilde ik niet. En zij wilde niet dat ik wegging. Dus bij het afscheid waren we allebei een beetje sip, en we kunnen beide niet wachten tot de Russen naar Nederland komen.

 Dus, ik denk dat ik veilig kan zeggen dat ik een succesvolle week in Moskou heb doorgebracht, vooral dankzij mijn uitwisselaar. Ik heb veel leuke gesprekken met haar gevoerd, ik ben veel over haar te weten gekomen en het belangrijkste: we hebben samen veel plezier gemaakt. Mijn kennismaking met haar heeft er voor gezorgd dat dit een ervaring is die ik nooit zal vergeten. En daar ben ik haar dankbaar voor.