Een nieuwe vriendschap in 1 week.
Van 11 t/m 19 oktober ben ik op uitwisseling naar Moskou geweest.
Dat was een geweldige ervaring, ik heb veel gezien en gedaan en erg veel
geleerd. Dit waren veelal leuke en interessante dingen. Maar het leukste was,
dat ik een goede vriendschap heb opgebouwd met mijn uitwisselingsstudent:
Eleonora. Aangezien ik dat het leukste vond, zal ik hier over schrijven.
Het contact vooraf verliep helaas stroef. Ik kreeg haar gegevens
en introductiebrief pas erg laat, en ik kreeg steeds erg weinig reacties op e-mails. Toen ik aankwam in Moskou, was ik
dan ook lichtelijk bezorgd of ik wel direct iets zou kunnen vinden om over te
praten. En dit was ook niet direct een succes. Bij de eerste ontmoeting bleek
dat Eleonora (Elya in het kort) erg verlegen was, en dat haar Engels te wensen
over liet. Bij de eerste avond heb ik kennis gemaakt met haar oma, moeder en
zusje, maar het gesprek dreigde al gauw stil te vallen. Ik heb me gelukkig
kunnen redden door wat te praten over foto's die ik had meegenomen en wat
cadeaus uit Nederland te geven.
De tweede dag was er erg veel gelegenheid om te praten. Ik heb
toen in totaal zo'n 7-8 uur in de bus naast haar gezeten, naar een historisch
stadje buiten Moskou genaamd Pereslavl-Zalessky, of Переславль-Залесский. Ik
ben toen niet stil geweest, ik heb haar veel vragen gesteld en vooral zelf veel
verteld over van alles en nog wat. Haar verlegenheid verdween toen langzaam,
dus praten werd steeds makkelijker. Ook de daaropvolgende dagen heb ik zoveel
mogelijk geprobeerd te praten, wat steeds beter lukte. Dat kwam omdat we elkaar
steeds beter leerden kennen en elkaar erg aardig vonden, en misschien nog
belangrijker, ze begon duidelijk steeds beter Engels te praten. Dit was
natuurlijk leuk om te horen.
Dat de communicatie zo goed
uitgepakt is, is natuurlijk leuk, maar nog belangrijker voor mij was de vraag:
zou ik haar een aardig persoon vinden?
Hierop bleek het antwoord
gelukkig ja te zijn. Dit werd langzaamaan steeds duidelijker. Het eerste wat we
echt met z'n tweeën hebben gedaan, buiten het programma om, was een film
kijken: Iron Man. Na wat nadenken besloten we die te gaan kijken op het
internet. Dit was echter nog niet gemakkelijk, want het kostte aardig wat tijd
om die film ergens te vinden. En toen dat eindelijk gelukt was, viel na een
half uur de laptop uit wegens oververhitting. Lekker dan. Echt een succes was
dit niet, maar het stukje dat we gezien hebben viel in de smaak bij Eleonora,
en we hebben hard samengewerkt om het hele zaakje aan de praat te krijgen, dus
we hebben wel echt wat samengedaan, en dat vond ik leuk.
Verder hebben we samen nog
veel andere leuke dingen samen gedaan: we zijn naar het circus geweest, hebben
muziek geluisterd, een grappig stripboek van Simon the Cat gekeken, nog een film
gekeken, en zelfs het maken van een powerpointpresentatie was leuk. We hadden
erg veel interesses gemeen, zoals muzieksmaak, humor, films, en we hebben vaak
met vereende krachten haar zusje de kamer uit moeten werken. Dat alles was echt
heel leuk, niks van de uitwisseling kon daar aan tippen.
En toen uiteindelijk het
afscheid kwam, viel het eigenlijk wel zwaar. Ik wilde nog lang niet weg,
daarvoor had ik het veel te leuk. Ik kende haar net echt goed, en ik begon me
net thuis te voelen. Maar langer blijven kon toch echt niet. En dit wilde ik
niet. En zij wilde niet dat ik wegging. Dus bij het afscheid waren we allebei
een beetje sip, en we kunnen beide niet wachten tot de Russen naar Nederland
komen.
Dus, ik denk dat ik
veilig kan zeggen dat ik een succesvolle week in Moskou heb doorgebracht,
vooral dankzij mijn uitwisselaar. Ik heb veel leuke gesprekken met haar
gevoerd, ik ben veel over haar te weten gekomen en het belangrijkste: we hebben
samen veel plezier gemaakt. Mijn kennismaking met haar heeft er voor gezorgd
dat dit een ervaring is die ik nooit zal vergeten. En daar ben ik haar dankbaar
voor.
